SannQ - Van die dingen - Gedichten en Korte Verhalen

Smelten

De felle zon
Deed haar ogen
Tot spleetjes knijpen

Haar zonnebril
Was stuk

Vermoeid wreef ze door haar haar
Terwijl ze liep
Naar de plek
Die ze het liefst
Vergeten wou

En die ze misschien
Beetje bij beetje
Al aan het vergeten was

Hoewel ze dat moeilijk kon toegeven

Maar diep van binnen
Wist ze zeker
Dat dit
Een van de laatste keren was
Dat ze op deze weg
Naar die plek
Lopen zou

Misschien zou ze er ooit
Heel toevallig
Nog eens langs lopen
En dan zou ze terugdenken
Aan hoe vaak ze hier
Gelopen had
En aan alle gedachtes
Die dan door haar hoofd spookten
En hoe fijn het was

Dat ze daar nu niet meer aan hoefde
Te denken

Ze keek om
Naar de weg
Die ze zojuist gelopen had

En zag denkbeeldig
Haar voetstappen
In de tegels gebrand

Ze besefte
Dat de zon
Zo fel was
Dat het de tegels
Deed smelten
En daarmee
Ook
Haar voetstappen